Bevrienden
Beoefenen is geen verbeter project. Dat is wat
het ego er graag bij bedenkt. “Dit is heel goed voor me”. “Alles zal hierdoor
beter gaan”. “Ik word hier echt goed in”. “Ik ben speciaal”. “Ik heb het
helemaal onder de knie”. Maar in beoefening gaat het er niet om “beter” te
worden. Het gaat er niet om onszelf te veranderen. Het gaat erom bevriend te
raken met wie we al zijn. In die zin is beoefenen een soort “Bevrienden”.
Bevriend raken met dit moment. Met dat wat we
ervaren in ons gewaarzijn. Met alles dat we opmerken. Ook met ons drukke denk
hoofd, dat alle kanten opfladdert. Met onze adem. Met dat wat nu is. Met wat
zich ontvouwt, van moment tot moment. Met wie wij nu zijn.
Dat is de oefening. We hoeven onszelf niet te
verbeteren. We hoeven de wereld niet te verbeteren. We oefenen in Bevrienden.
Vriend worden met alles dat is. Met name, met onszelf. Met wie we nu al zijn.
Zet je pen op papier: Schrijf over wie je nu al bent. Schrijf alsof je het vertelt aan iemand
die je voor het eerst ontmoet en vraagt: “wie ben jij”? Start met: IK BEN….. en steeds als je stokt, schrijf je: IK BEN…. Vertel alles. Wees een open boek.
Wie ben jij? 10 minuten.
In de diepte
Beoefenen doet iets met ons. In onze diepe
lagen. Ergens diep in onze ziel. Het gebeurt evengoed. Of we ons nu goed voelen
bij het beoefenen, of minder goed. Of het nu fijn gaat of niet. Of het
gemakkelijk is of niet. Ergens in onze diepte doet het iets. Dat gebeurt toch
wel, hoe dan ook. Het is als de lente die al midden in de winter geboren wordt,
Ergens diep in de grond. In de kern van een boom. In de wortels van een plant,
die zich terugtrok in de aarde. In zaad dat ligt te wachten. In plantenbollen
die zich stil houden. Als de zon maar elke dag opgaat, de regen valt, de wind
waait of stil is. Als de grond maar stil is, de hele winter lang. Dan gebeurt
er iets. In de diepe lagen van het leven. De lente ontwikkelt zich buiten ons
zicht, buiten het bewustzijn, maar toch heel gestaag. Als het leven maar
doorgaat gebeurt het toch wel. Daarom zitten we, daarom schrijven we. Gestaag.
Het doet iets met ons, in onze diepte. Buiten het zicht. Het belangrijkste is,
dat we er gewoon mee doorgaan. Er komt een lente na de winter. Ook in ons
gebeurt iets. Een verandering. Die zich langzaam zal ontvouwen. Het is een
verrassing. Misschien wel verwondering. Als we maar gewoon doorgaan, kan het
zich ontvouwen. Vanuit de diepte. Zoals de lente dat ook doet.
Zet je pen op papier: Schrijf over een verandering. Begin met deze open zin: wat is
veranderd…. Het hoeft niet over je beoefening te gaan. Het mag over van alles
gaan. Over de wereld, de natuur, jezelf, iets anders. Je huis, je herinnering.
Wat is veranderd…. Onderzoek schrijvend VERANDERING. Als je stokt begin je
gewoon meer met: wat is veranderd…. 10 minuten.
Veiligheid
Ik ben erg goed in
bang zijn. Dat ben ik altijd al geweest. Misschien komt het door mijn gevoelige
natuur, misschien door iets anders, maar ik ben er erg goed in. Ik heb van
alles geprobeerd om mijn angsten uit te bannen, maar het lukte nooit. Hoe meer
je op iets focust hoe groter het wordt. Tot het schrijven en de mindfulness op
mijn pad kwamen. Eckhart Tolle zegt het in één van zijn boeken zo mooi: “In dit
moment is er geen enkel probleem”. Door het beoefenen, door bij dit moment te
blijven smelt angst weg. Als sneeuw die oplost door een zachte lentezon.
Beoefenen om van je angst af te komen helpt niet. Zodra je gaat streven, komt
er spanning en voed je ook angst: “wat als het niet helpt”? Maar alle streven
loslaten. Helemaal open zijn voor alleen dit moment. Regelmatig gebeurt het dat
ik me dan in een oneindige veiligheid bevindt. Want in dit moment is er geen
enkel probleem. Heel veel angst is “wat als dit of dat….. angst”.
Toekomstscenario’s. Nooit nu. Het helpt niet je af te wenden van angst. Je kunt
het niet uitbannen. Je kunt jezelf wel keer op keer uitnodigen, helemaal in dit
moment aanwezig te zijn, mediterend, schrijvend. En soms kom je thuis… ineens,
ben je in de oneindige veiligheid.
Zet je pen
op papier.
Beschrijf
gedetailleerd een moment waarop je je volkomen veilig voelde. Kijk maar waar je
schrijvend bij komt. Komt er geen moment in je op? Beschrijf dan dit moment,
dit hier en nu, met alle details. Ga daar gewoon de hele tien minuten mee door.
Schrijvend aankomen bij jezelf. Tien minuten
Afdwalen en
terugkeren
Neem twee kleuren
pen of potlood of krijt in je handen. In elke hand een kleur. Dan zet je beide
handen en kleuren tegelijk op papier. Je ene hand is dit moment, het hier en
nu. Je andere hand is je aandacht. Soms is je aandacht in het hier en nu, en
soms dwaal je helemaal af. Teken die beweging. Met je aandacht bij het hier en
nu teken beide kleurtjes bij en om elkaar. Dwaal je af met je aandacht, dan
teken je dat door helemaal weg te dwalen met je aandachtspotlood. Zo kun je
tekenend voelen hoe het is, hier en nu samen met je aandacht bij elkaar,
afdwalen. Dwaal zo een paar keer af en keer met je aandacht ook steeds weer
terug bij je hier en nu potlood.
Op je eigen
moment, ga je over tot schrijven. Schrijf hoe het is om af te dwalen, terug te
keren. Of schrijf over een ervaring van verdwalen, afdwalen, terugkeren,
thuiskomen.